نایبان زمان غیبت صغری

 که توسط امام زمان(ع)انتخاب می شدند،نایب خاص و فقهای واجد شرایط

زمان غیبت کبری،نایب عام آن حضرت محسوب می شوند.

اولین نایب منتخب امام عصر(ع) «عثمان بن سعید» بود.

او مردی عادل،موثق،پارسا و از مفاخر شیعه و دانشمندان زمان خود بود

که سخنان امام(ع) را به شیعیان می رساند و پیش از امام زمان(ع)نیز مورد تایید

 امام دهم و یازدهم بود و امام زمان(ع)نیز وکالت قبلی او را از سوی پدرش تایید و تمدید کرد.

وقتی عمر گرانمایه ی او به پایان رسید،حضرت،فرزندش«محمد بن عثمان»را به نیابت از خود برگزید.

او نیز مردی دانشمند،عادل و مورد اعتماد بود و به خوبی وظایف خود را انجام می داد.

وقتی پدرش رحلت کرد ولی عصر(ع)طی نامه ای این گونه به او تسلیت گفت:

«...ما از خدا هستیم و به سوی او باز می گردیم.

تسلیم فرمان او و راضی به قضای او هستیم.

پدرت حیات و مرگی سعادتمندانه و شایسته داشت.

خداوند او را مورد رحمت خود قرار دهد و به اولیائش ملحق گرداند.

او همواره در انجام دستورات ما(ائمه(ع))کوشا بود

 و در آنچه او را به خدا و آنها نزدیک می کرد تلاش می نمود.

 خداوند چهره ی او را شاد و خرم کند و از لغزش و خطای او درگذرد.

خداوند پاداش تو را زیاد نماید و عزای او را برای تو نیکو قرار دهد.

تو و ما هر دو مصیبت زده شدیم و فراقش مارا اندوهگین ساخت.

خداوند او را در جایی که بازگشت کرده است،شاد گرداند.

از کمال سعادت او این بود که خداوند فرزندی مثل تو را به او عطا فرمود

 تا بعد از او بماند و جانشین وی گردد و برایش طلب رحمت کند.

خدا را سپاس،دل ها به وجود تو و آنچه خدا در تو و نزد تو قرار داده است شادمانند.

خداوند یاریت دهد و به تو توان و توفیق بخشد و نگهدار،حافظ،کفایت کننده و یاورت باشد».

با وفات محمد بن عثمان،حسین بن روح نوبختی،

عهده دار نیابت افتخارآمیز امام عصر(ع)گردید.اونیز همانند دو نایب قبلی فردی ممتاز بود

 و همه ی مردم او را به علم و عدالت و امانت داری می ستودند.....